Bu hafta yazımı Londra’dan yazıyorum yine…Pek bir hevesliydim seyahatim için hazırlanırken.İlk olarak eşyalarımı tek bavula sığdıramadım “of bir türlü öğrenemedim bavul yapmayı yine 2 bavul mu taşıyacağım” diye söylenmeye başladım.
Neyse havaalanına geldim uzun bir check-in sırası yine söylendim.Uçağa bindik koltuk arızalı yatmıyor yine söylendikçe söylendim.Londra’ya indik telefonu açmakla acı haberi aldım.İçinde sevdiğim arkadaşlarımın olduğu uçak düşmüş ve vefat etmişler…Telefonumda 10larca arama mesaj…Yok olamaz yanlış bilgidir dedim elim ayağım kesilmişti.Hemen haber sitelerini açtım ve bilginin doğruluğunu teyit ettim evet doğru! Mina’nın uçağı düşmüş ve kurtulan olmamıştı.Göz yaşlarımı tutamadım hemen hostesler gelip yardımcı olmaya çalıştı ama gözüm kimseyi ne görüyor ne duyuyordu.Telefonla ulaştığım arkadaşlarımda göz yaşları içinde Türkiye’de ki haberleri aktarıyordu bana.Henüz uçaktan inmeden arkadaşlarımın bir uçak kazasında vefat ettiğinin haberini almak… Şok geçiriyordum unuttum o an neredeyim kiminleyim.Alandan otele nasıl vardım inanın hatırlayamıyorum.
iNANMASI GÜÇ
Haberleri okudukça,ilk fotoğraflar çıktıkça daha da bir çaresiz hissettim kendimi.Hayatının belki en güzel döneminde olan,düğünü için günler sayan ve bu günleri en sevdiği dostlarıyla kutlamak için yolculuğa çıkan bir gelin…Kızlardan kimi hamile kimi yeni bebek sahibi kimi evlenmek üzere.İnsan yok olamaz diyor bu kadarı film senaryosu olsa fazla trajik fazla dramatik fazla abartılmış deriz ama işte hayatın ta kendisi o an tokat gibi çarpıyor surata.Kızların çoğu arkadaşımdı özellikle Sinem Akay, en yakın olduklarımdandı.Onu tanıyanlar ne demek istediğimi daha iyi anlayacaktır,nasıl hayat dolu nasıl neşeli nasıl pozitif her girdiği ortama kahkaha getiren bir kızdı…Mina desen Burcu desen Zeynep desen aynı şekilde hep güleryüzlü hep naif olanlarımızdandı.Aynı zamanda bu kızlar “Bebekte yaparım kariyerde!” ideolojisiyle yaşayan hem yuvalarını kurup hemde bizi gururlandıracak işlere imza atan gençlerdi.Düşünüyorum belkide fazla mükemmellerdi.Allah sevdiği kullarını daha çabuk yanına alır diye bir laf vardır ya buna inanmak istiyorum.
İNSANLIĞA DA VEDA
Yurtdışında haberi aldığım için tüm imkanlarımı zorluyorum biraz daha bilgi edinebilmek adına.Bir arkadaşım “Çağla zaten üzgünsün Twitter ve ya kızların Instagram fotoğraflarının altındaki yorumlara bakmasan daha iyi” dedi.Tabi ben durur muyum “Neden?” diye sormadan hemen açtım okumaya başladım.Tanıyan tanımayan haberi alan bir çok kişiden güzel,sevgi dolu rahmet mesajları vardı arada birkaç tanede kalbime ok gibi saplanan kendini bilmez yorumlar.Neymiş efendim Allah zenginlere ceza veriyormuş zenginler için üzülmek yersizmiş onlar şehitler için üzülüyormuymuş ki ve dahaları… Dünya’nın neresinde görülmüş ölümü bu şekilde çirkin yorumlamak hayretler içindeyim… Daha da satırlarımı uzatamıyorum.Allah geride kalan ailelerine,sevenlerine sabır versin,bu kötü yorumları yapanlarda dahil kimseye ölüm acısı yaşatmasın başka ne diyebilirim.Yazımın başında bahsettiğim küçük sıkıntılar,söylenmeler ne kadar yersiz geliyor bana şu anda tek düşüncem hayatımın ve sevdiklerimin daha fazla kıymetini bilmem gerektiği.Hoşçakalın kızlar Hoşçakalın melekler… Bu güzeller güzeli 11 kadını hep son mutlu fotoğraflarında ki gibi gülerken hatırlayacağız ve anacağız.
Yorum Yok