Memorial Day’de Hafta Sonunu Yaşamak

 

Bir süredir Miami’de tatildeyim. Geçen yazımda da burasıyla ilgili birkaç dikkatimi çeken mekan ve olaydan bahsetmiştim. Bu hafta benim ve tüm Amerikalılar’ın tek konusu ‘Memorial Day’ (Anma Günü) idi.

Memorial Day Nedir?

Her yıl mayıs ayının son pazartesi günü kutlanan, daha önceki savaşlarda yaşamlarını yitiren Amerikalı şehitleri anma günüdür. Evet! Hassas ve duygusal bir gün fakat burada anma günü denince tatiller, partiler, kutlamalar, sınırsız planlar, programlar söz konusu oluyor. Biz Türk işletmeciler için yazlık mekânların startı 19 Mayıs itıbarıyla verilir. Bizim ulusal bayramımız olan 19 Mayıs’a mekanlar canla başla hazırlanarak yetişmeye, kapılarını açmaya çalışır. 19 Mayıs tatilcilerini ağırlamaya yetişir kimi ise bu fırsatı kaçırır ve haziranı bekler. Amerikalılar içinde bu start tarihi Memorial Day. Yazlık mekânlar haftalar önceden duyurulara, anonslara başlamışlardı. ‘Büyük açılış için Anma Günü’nde buluşalım!’ sloganlarını şehrin dört bir yanında gördüm. Havuz partileri, Happy Hour’lar, kulüp etkinlikleri… Kendimce dedim ki en eğlenceli hafta sonu yaklaşıyor gibi.

Anma Günü Gelir,Miami Halkı Kaçar

Tam hafta sonu eğlence planları yaparken yarı Türk yarı Amerikalı arkadaşım Ebru Basman’dan uyarı aldım. ‘Çağla’cım beyaz bir genç kız olarak Miami’deki Memorial Day eğlencelerine katılmayı düşünmüyorsun herhalde?’ deyince şaşırdım. Meğerse her anma günü haftası siyahi mahallelerinin Miami South Beach’te toplanmak geleneğiymiş. Asla ırkçı değilimdir. Beni rahatsız eden bir durum olmaz diye düşünüp dururken gün geldi çattı ve şehri akın akın siyahiler basmaya başladı. Hepsi uçuk kaçık partilemeye dağıtmaya gelmişler. Bu şenlikler esnasında da kapkaçcısı, hırsızı, tacizcisi çok oluyormuş. Sokakta sarhoş siyahiler 24 saat partilerken yerel halk ya evlerinden çıkmazmış ya da yakın şehirlere kısa süreli göç ederlermiş. En favori kaçış bölgeleri Key’ler. Yani Miami etrafındaki adalar. En uzak adalar ama en izdihama uğrayanlar Key West, Key Largo, Islamorada. Bizim Çeşme’miz gibi. Alaçatı halkı tarzında kendi yerel bir halkları var fakat misafirlere ve turistik ziyaretçilere çok açıklar. Çok lüks lokasyonlar değil, salaş fakat eğlencesi bol. Sıra sıra yemek yerleri ve barlar. Lüks arayan tatilcilerin kaçış noktaları ise Las Vegas, Bahamalar ve Miami’ye 1 saat uzaklıktaki Meksika şehirleri oldu.
 

Key Biscane’de Tekne Kardeşliği

Biz çok uzaklaşamadık. Ebru bizi şehre 50 dakika uzaklıktaki Key Biscane’e götürdü. Şahane bir yat kulubü var buranın. Gayet elit insanlar ellerinde Bellini kadehleri marinaya bağlı lüks yatların manzarası eşliğinde brunch yapıyorlardı. Biz de arkadaşlarımızın birinin teknesine atlayıp açıldık. Buraya kadar her şey normal İstanbul, Bodrum marinalarından pek de bir farkı yok, okyanus üzerinde olmanız dışında. Bir anda bizim teknenin yanına başka bir tekne yaklaşıp kendini bağladı.

Onun yanına bir başkası, onun yanına bir başkası… Neler oluyor derken meğerse buranın özelliği buymuş. 3-4 tekne (sahipleri hiç tanışmıyor olsa bile) birbirine bağlanır dev bir tekne gibi bir bütün haline gelip, beraber eğlenilirmiş. Bir baktım etraf bizim gibi tekne kümecikleriyle dolu. Yiyen, içen, dans eden okyanusun tadını çıkaranlar… Anma Günü’nü yerel halk böyle kutluyordu işte. Ben de buna tanıdıklık ettiğim için çok memnun oldum.

Anma Günü Sonu Sehre Dönüş

South Beach’e geri döndük. Anma Günü hafta sonu bitmiş, şehir sakinlemiş, sessizleşmiş adeta üzerinden traktör geçmiş bir enkaz sakinliği. Ne yalan söyleyeyim tatilde olmama rağmen bu sakinlik hoşuma gitti. Akşamına ise bu anma günü çılgınlığından Las Vegas’a kaçmış arkadaşlarım Süreyya-Ozan Baran çifti de geri dönmüştü ve onların favori restoranlarından olan Segafredo’da yemeğe çıktık. Ozan burada parmakla gösterilen çok önemli işadamlarından biri. Harika işlere imza atıyor ve Türkiye’yi de ilgilendiren yeni sürpriz projelerde geliyormuş benden söylemesi. Ozan’ın işlerinden dolayı düğün sonrası onlar hemen Miami’ye kaçmışlardı ve görüşme şansımız olmamıştı. Burada Baran çiftini yakalamak ve hasret gidermek benim için büyük keyifti. Akşam yemeğinde bize eşlik eden Süreyya’nın olmazsa olmazları minik köpekleri de vardı. ’Daha çok yapılacak şey var burada hemen dönemezsin!’ dedi Süreyya. Bakalım bu tatil daha uzayacak gibi.