Bir kaç haftadır hep isyankar başlıyorum yazılarıma ya karantina sürecine uyum sağlayamayan vatandaşlarımıza serzenişte bulunuyorum ya da sürecin kabak tadı veren rutinlerine… Bu hafta biraz daha umut dolu başlıyorum yazıma korona vaka sayısı ve vefat edenlerin sayısı gün geçtikçe azalıyor aldığımız haberlere göre sağlık çalışanlarımız gece gündüz demeden arı gibi çalışmaya devam ediyor ne mutlu bizlere! Benim açımdan haftanın umutlu geçmesinin bir etkeni de geçtiğimiz çarşamba 29 Nisan’da doğumgünümü kutlamış olmam. İzolasyon altındayken nasıl mutlu mesut doğum günü kutladın diye sorarsanız hemen duygu ve düşüncelerimi sizinle paylaşayım.
KARANTİNA’DA DOĞUM GÜNÜ
Ne yalan söyleyeyim doğumgünümden birkaç gün öncesinde biraz buruktum. Yalnız yaşayan bir insan olarak izolasyon veya karantina süresince doğum günü kutlama fikri biraz beni hüzünlendirmişti. Her sene ailem ve sevdiklerimle paylaşmaya alışkın olduğum senenin bir günü bu sene yalnız ve kilit altında geçecekti. Ama hiç benim düşündüğüm gibi trajik olmadı aksine unutulmayacak bir gün geçirdim. Süreçte belirli günlük karantinasını tamamlamış kuzenim Özge ile görüşüyorum sadece aileden. Özge’de dedi ki ‘Gel bizde geçirelim doğumgününü sosyal mesafeyi koruyarak sohbet eder kafa dağıtırız. ’ Bu süreci evinde bahçesi olanlar en rahat atlatıyor diye düşünüyorum.Kendi korunaklı alanında hava alabilecek ve yürüyebilecek bir alanın olması büyük lüks tabii.Bahçe denilince de tabii mangal olmazsa olmazı.Öğrendiğime göre inanılmaz bir kömür,barbekü ve et satışı varmış özellikle bu bahçeli villaların olduğu sitelerin civarında.Eh hep geçirdiğimiz sürecin olumsuzluklarından bahsedip iç karartmak istemiyorum bakın böyle az da olsa keyfini çıkarabilen bir kitlede var.Neyse biz de doğumgünümü mangal sefasıyla taçlandırdık ve Özge’nin tuvalet kağıtlarından yaptığı karantina pastamı üfledik. Daha önceki senelerde hiç almadığım kadar mesaj ve arama aldım. Dedim ki gerçekten birbirimizin,dostluğun,arkadaşlığın değerini iyice anladık mı acaba? Duygulandım. Teşekkürler tüm sevenlerime evde yalnız olsam bile yalnız hissetmemek güzel duygu…
NUR’A VEDA
Haftanın hiç şüphesiz en üzücü ve şaşırtıcı haberi ünlü modacı Nur Yerlitaş’ın vefatıydı.Pek sevilen pek şen bir kadındı oysaki ama vedası ona hiç yakışır cinsten olmadı.Pandemi sürecinden dolayı büyük cenazelere,dualara olanağımız olmuyor maalesef…Tüm sevenlerinin bir kez daha başı sağ olsun,nurlar içinde yatsın.Yine ilk paragrafta ki konuya döneceğim ama bastıra bastıra söylemek istiyorum.Bu yaşadığımız dönemi bir bakıma bir aydınlanma ve şükretme süreci olarak görmeliyiz diye düşünüyorum.Psikologlar sürekli açıklama yapıyorlar şu an yaşanan salgın sürecinin psikolojik etkileri zihinsel ve fiziksel üretimi zorluyor.Bir yazı okudum ‘’Bu bir salgındır,en iyi kim üretken olacak süreci değil’’ demiş bir psikolog. Evde geçen bomboş zamanlarda hiçbir şey üretemiyorum,algı kapasitem düştü diye korkmayın panik olmayın çünkü çok normalmiş bunu yaşamamız. Bu nedenle elimizdekilerin kıymetini bilmek,aldığımız her nefesin,sevdiklerimizin sağlıklı oluşunun değerini daha iyi kavramaya ayıralım bu vaktimizi. Hasta olanlarımıza da tez vakitte şifalarına kavuşurlar ümidiyle…
Yorum Yok